Personal Touch - Mijn passie voor paarden

Vandaag het tweede deel van het nieuwe onderwerp Personal Touch. Degene die de pagina 'About me' hebben gelezen, weten dat paarden mijn passie zijn. Vaak zijn mensen bang voor paarden, maar waarom? Ze zijn groot, enorm krachtig, hebben grote hoeven, grote ogen, grote neus en grote oren. Alles lijkt reusachtig. Maar ik heb geleerd anders te kijken naar paarden. Ik zie wat nu wat ik kan bereiken met zo'n enorm dier. Ik voel wat voor liefde deze dieren mij kunnen geven. Bij de paarden voel ik mij thuis en zij geven mij vriendschap.

Voor degene die niets met dieren hebben zullen dit niet te begrijpen. Maar de mensen die een hart hebben voor dieren, begrijpen wat ik bedoel. Ik werk graag met paarden. En hoe meer ik ze begrijp, hoe liever ik met ze werk. Het lijkt onmogelijk om met een dier van 700 kilo samen te werken. Maar de paarden volgen mij zonder dat ik een touw of lijn nodig heb. Ze volgen mij vrijwillig. Paarden hebben een kudde instinct. Zij zoeken hun gehele leven een leider die hun zal beschermen en hun zal leiden. Aangezien ze op stal natuurlijk alleen zijn en geen kudde hebben, moet ik de leider zijn. Daardoor volgen ze mij overal vrijwillig. Ze weten dat ze bij mij veilig zijn. Dat als ze bij mij zijn ze eten, verzorging, veiligheid en rust vinden. Om een band met zo'n dier op te bouwen is geweldig! Dat maakt mij echt gelukkig.

3 weken geleden kreeg ik een nieuw paard aangeboden om te rijden. Hij was zo uit het weiland geplukt en moest beleerd worden. De eerste keer dat ik het paard zag wist ik dat ik een band met hem kon krijgen. Soms voel je dat gewoon. Hij was ongelofelijk bang. Ik kon hem niet aanraken, zelfs naar hem kijken maakte hem bang. 4 dagen lang heb ik in zijn stal gezeten. Wachten tot hij uit zichzelf naar mij kwam. De 4de dag kon ik hem zo pakken en was het begin van de band er. Na een week kwam hij meteen naar mij toe en kon ik hem zo pakken. Het was frustrerend dat je hem nergens aan kon raken behalve zijn hals. Als je hem op zijn buik aanraakte sloeg hij meteen met zijn achterbenen naar je. Mensen zeiden dat hij gevaarlijk was, ik zag het als angst. Dit dier kende nog helemaal niets. Kun je dan van hem verwachten dat je hem overal aan kan raken? Nee. Na 3 weken, uren aandacht erin gestoken te hebben, begint er vooruitgang te komen. Hij begint mij overal te volgen. Ook in de wei (waar hij alle ruimte heeft om te rennen) komt hij toch direct naar mij toe. Ik kan hem bijna overal aanraken. Er zit een geweldig karakter in dit paard en als ik eenmaal zijn vertrouwen heb gewonnen, dan kun álles met dit paard. Als zo'n paard voor de eerste keer vrijwillig naar je toe komt geeft dat echt zo'n kick!

Het is gewoon geweldig als een paard met jou wil samenwerken. Hij hoeft het namelijk niet te doen, want als hij zijn gewicht in de strijd gooit dan is het 700 kilo tegen 60 kilo. Paarden passen zich zo goed aan aan nieuwe levensomstandigheden. Ik heb heel veel respect voor deze dieren en ik heb het geluk dat ze met mij willen samenwerken. Ik dwing ze namelijk niet, ik vraag of ze met mij willen werken. Ik hoop over een paar weken op mijn nieuwe paard te kunnen gaan rijden. Dit ligt eraan wanneer het paard ervoor klaar is.

Met dit artikel wil ik jullie mijn andere kant laten zien. Het is een kunst om met dieren te kunnen werken. Door mijn geduld, liefde, respect en een groot inlevingsvermogen kan ik met bijna ieder paard samenwerken.